poniedziałek, 20 kwietnia 2009

Najgorszy dzień tygodnia

Poniedziałki są straszne!
Dzisiaj rano w radiu facet powiedział, że poniedziałki są najgorszym dniem w ciągu całego tygodnia i miał w tym święta rację! Co za koszmarnie trudny do przeżycia dzień....
W poniedziałek przywlekam się jak zezwłoka do pracy, zasiadam przed komputerem i staram się usilnie coś z siebie wyprodukować. Mój mózg działa w jakiejś innej rzeczywistości, znacznie wolniejszej, niż wszystkie zegarki wszechświata i chyba tylko z tego powodu udaje mi się jakoś przetrwać ten dzień. Bo skoro mój mózg pracuje wolniej niż wszystko inne, to znaczy, że czas leci mi szybciej.
Faktycznie, leci mi niepostrzeżenie i nieproduktywnie. W poniedziałki pracuje się chyba tylko jedną półkulą mózgu, druga jeszcze śpi, albo baluje na łikendzie. Ja pracuję chyba tylko jedną szara komórką.
Siedzę dzisiaj i myślę nad tymi testami i innymi badziewnikami i idzie mi to powoli i ociężale, jak pod górkę! Opracowuję jeden temat trzy razy dłużej, niż każdego innego (ROBOCZEGO!! zaznaczam) dnia tygodnia. Co za męka...
I tak co tydzień rządek dni roboczych
rozpoczyna się od tego dramatycznego poniedziałku, który bezlitośnie wyrywa z błogiego łikendu i każe włączyć wysokie obroty w mózgu...
Ja dzisiaj albo mam jakieś dolegliwości meteoropatyczne, albo jestem jeszcze wykończona po sobotnim maratonie country pod hasłem: Z widłami na działce.
Ale wolę zdecydowanie bardziej obstawać przy wersji dolegliwości pogodowych, bo chciałabym wierzyć, że jakąś jednak kondycję mam i jedno popołudnie spędzone na kopaniu działki mnie nie wykańcza na najbliższe dwa dni. Nadal mnie bolą trochę mięśnie, ale w zasadzie, to one mniej bolą, a bardziej są zmęczone. Przez to trudno mi wykrzesać z siebie odrobinę nawet żwawości i energii i poruszam się, jak mucha w smole.
Mózg... no właśnie, gdzie jest mój mózg? Bo najwyraźniej nie w mojej głowie! Został chyba jeszcze w tym mięciutkim łóżeczku, z którego wywlokłam się po przestawieniu 4x budzika na drzemkę.
Buuu.... Ja chcę do domu! Do spania. Tudzież na aerobik, aby się rozruszać i rozpocząć jakoś już ten tydzień.
Na aerobik dzisiaj nie pójdę, bo po pierwsze mam do 18-ej dyżur, a po drugie na 18-tą idziemy do teatrzyku w Centrum Kultury na "Kamienie w kieszeniach".
Przyznam, że dzisiaj nie mam najmniejszej nawet odrobinki iść na te "Kamienie...". Wcale mnie nie ciekawi spektakl, ani to, że Sędrowski tam gra, ani nic nie jest mnie w stanie zmotywować, taka jestem wypluta z sił.
Kamienie to ja mam chyba w głowie dzisiaj, bo tak mi ciąży... Oj, ale jęczę.. Ale to taki bolesny dzień tygodnia...
Bolesny, bo trzeba tu siedzieć. Jakbym była w domu i mogła robić coś przyjemniejszego niż praca, wcale nie byłby taki najgorszy.

Brak komentarzy: